امام باقر (علیه السلام): کسی که چیزی را لعنت می‌کند، اگر مستحق نباشد، لعنت به خود گوینده بر می‌گردد. پس از لعن مؤمن بپرهیزید، مبادا خود گرفتار شوید.[*]

لعن در لغت به معنای طَرد نمودن و دور ساختن از روى خشم است که در آخرت کسانى که مشمول این واژه هستند به عقوبت می‌رسند و در دنیا از رحمت و توفیق الهى بریده و محروم می شوند.[1] لعن را می توان از اقسام دعا برشمرد با این تفاوت که در لعن بر خلاف دعا برای شخص یا گروهی طلب شَر و دوری از رحمت طلب می شود و اگر شرایط استجابت دعا در آن جمع باشد و لعن به جا و به مورد باشد این دعا (لعن) نیز با خواست خداوند اجابت می گردد، امام صادق (علیه السلام) در روایتی در مورد اجابت لعن به جا می فرماید:  بترسید از  نفرین مظلوم، همانا او حقّ خود را از خدا می خواهد و خداوند سبحان گرامى‏ تر از این است که حقی خواسته شود، مگر این که آن را اجابت کند[2] بدیهی است خدای عادل و عالم و حکیم به اندازه آنچه حق است، ‌لعن را اجابت می‌کند، نه بیشتر[3]

سوال اینجاست اگر شخصی به ناحق[ بدلیل انجام وظیفه (بطور مثال مامور راهنمائی رانندگی را بدلیل جریمه کردن لعن نماید) یا بدلیل انتظارات نابجا و ... ] شخص یا گروهی را لعن و نفرین نماید، سرانجام این لعن و نفرین چه خواهد شد؟

در پاسخ به این سوال باید دانست حتی لعن به حق نیز از نگاه اسلام ( لعن در امور شخصی نه لعن آنان که توسط خداوند و اولیاء خداوند لعن شده اند[4] ) مورد تائید نمی باشد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در وصف مومن به امیرالمومنین على (علیه السلام) مى فرماید: اى على! از صفات مومن این است که اهل لعنت کردن نیست[5] و آن چیزی که اسلام توصیه می فرماید، گذشت و بخشایش است، رسول اکرم (صلى ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله) در این باب می فرماید: هنگامى که بندگان در پیشگاه خدا مى ‏ایستند، آواز دهنده ‏اى ندا دهد: آن کس که مزدش با خداست برخیزد و به بهشت رود. گفته مى ‏شود: چه کسى مزدش با خداست؟ مى ‏گوید: گذشت کنندگان از مردم.[6]

و در مورد لعن و نفرین غیر مستحق آنچنان که رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: هر کس بر چیزی را که سزاوار لعن نیست، لعنت فرستد، آن لعنت به خودش بر می گردد[7] نه تنها این لعنت تاثیری نداشته بلکه صدمات آن به لعن کننده بر می گردد.

پی نوشت:
[*]. میزان الحکمه ج۵ ص۶۱۶
[1]. مفردات الفاظ قرآن،راغب اصفهانى ج4ص136
[2]. غرر الحکم، ص 350
[3]. اصول کافی،‌ ج4، کتاب دعا، ص 287
[4]. وسائل‏ الشیعه، ج 4، کتاب الصلاة
[5]. مستدرک الوسائل ج11ص179
[6]. بحارالانوار ج64، ص266
[7]. مستدرک الوسائل، ج9، ص141.
---------------------------------------
مطالعه بیشتر در:
لعن و نفرین